قناعت ضدّحرص است وآن ملکه ای نفسانی است که به مال به اندازه ضرورت ونیاز توجّه داشته ودر طلب اضافه برآن سعی وتلاش نکرده ،خود را به زحمت نیندازد واین صفت ،فضیلتی است که موجب کسب فضایل دیگر می شود،وفقدان آن آدمی را به رذایل می کشاند. چون هر که درخوراک وپوشاک به اندازه ضرورت ونیاز قناعت کند وآرزوی خودرا محدود سازد ودل خود را مشغول به امر اضافه بر ضرورت ونیاز نکند آسوده خاطر است ومشغول به اموردین وپیمودن راه آخرت خواهد بود.وکسی که فاقد قناعت است دلش پریشان وخاطرش پراندوه وآشفته می شود. امام صادق (علیه السلام ) فرمودند:((مَن رَضِیَ مِنَ اللهِ بِالیَسیِرمن المَعاشِ رَضِی اللهُ عَنهُ بِالیَسیرِمِنَ العَمَلِ))هرکه از خدا به اندک راضی شود خدا نیز به عمل اندک اوراضی می شود امام علی (علیه السلام)فرمودند:هر کس به اندازه کفاف قناعت کند،آرامش خاطر خویش را تأمین کرده است وبه زندگیی با آسایش دست یافته است.نکته مهم در قناعت راضی بودن وخرسندی است که این امر باایمان به خداوندمحقق می شود.

وجود مقدس رسول اسلام در رحم مادر شش ماهه بود که پدرش عبدالله از دنیا رفت یا بعد از ولادتش به زمان اندکی؛وچون دوساله شد مادر مهربان و با کرامتش را ازدست داد.از امام صادق(ع)سبب وفات پدر ومادر رسول خدا را

پرسیدند:«لِئَلّا یکونَ لِمخلوقٍ عَلَیهِ حَقٌّ»

مضمون این جمله این است که چون بار رسالت بر عهده او بسیار سنگین بود وحق پدر ومادر هم باری فوق العاده سخت

است،از این جهت خداوند مهربان نخواست دو حق بدین سنگینی بر عهده او قرار بگیرد وپدر ومادر را بر او حقی آن چنانباشد.

منبع:رساله حقوق امام سجاد-شرح نراقی-ص308

شیعیان مژده که از پرده برون یار آمد                            عسگری پور نقی مظهر دادار آمد

گشت از کان کرم گوهر پاکی ظاهر                                 زصدف آن دُر تابنده به بازار آمد

شدتولد زسلیل آن مه تابنده حق                                          سامره ازقدمش جنت الانهار آمد

بهر مولود حسن پورنقی از دل عرش                                  تهنیت باد  ز خلایق جهاندار آمد

نام نیکوش حسن خوی حسن  روی حسن                             باب مهدی زمان کاشف الاسرار آمد

(قاضی نظام)