آن هنگام که ما برای آن محبوب هدیه ای می فرستیم یانمازی می خوانیم ویا آیاتی از قرآن را می خوانیم وبه آستان آن حضرت هدیه می دهیم ویا امامی را زیارت می کنیم  برآنیم که اعمال ناقص ماشرف قبول یابد وهم بااین اهدا وابزار محبت ،خود را به آن وجود نازنین نزدیک تر کنیم . ممکن است بپنداری که آنان از هدایای تو بی نیاز ند یا در تکرار روزها به نظرت رسد که هدیه زیادی به آنان نمودی ،پس به خیالت برسد که از آن فراغت یابی بدان که آنان صلوات الله علیهم از هدیه توبی نیازند،اما تواز هدیه دادن به آنان بی نیاز نیستی .بدین وسیله خود را به آنان نزدیک می کنی همان گونه که خداوند از حالات وبندگی توبی نیاز است.